Ongezien
Onuitgesproken woorden
Het hart bloedt
Zaden van liefde in wonden geplant
Als een weduwe
woelen handen de aarde
tastend naar de zin
Het oppervlak sluit zich weer
Tranen doordringen de bodem
Een poging de pijn te genezen
Maar het is daar, onzichtbaar
Bloemen van verandering ontkiemen
Barsten door het onkruid van duisternis
Het donker beschermt het nog
Het broeit voort
Het ongeziene
Totdat jij ziet
Totdat wij zien
Dat de lente er al is
Aukje Paulusma