Gezegend verlangen
Vertel het alleen de wijze, niemand anders,
want het gepeupel zal spottend lachen.
Ik wil prijzen wat ten volle leeft,
wat verlangt te branden tot de dood.
Wanneer de stilte de liefdesnachten omsluit
die u schiepen, waarin u hebt geschapen,
dan overvalt u een onbekend gevoel
terwijl de stille kaars brandt.
U bent niet langer omgeven
door de somberheid van het halfduister,
u bent tot leven gewekt en nieuw, u begeert
op te klimmen naar verheven scheppingskracht.
Geen enkele afstand doet u twijfelen.
U komt op vleugels, betoverd.
In een dergelijke hunkering naar licht, wordt
u de vlinder die verbrandt tot niets.
Zolang u dit niet hebt beleefd,
dat sterven nieuw worden is,
blijft u een treurige gast
op de duistere aarde.
Johan Wolfgang von Goethe ( 1749 – 1832)
Foto: Sonia Loewert via Pixabay