Een nieuw seizoen
De wisseling van seizoenen brengt nieuwe energie met zich mee, voor mij vooral zo voelbaar in de overgang van de zomer naar de herfst, van de winter naar de lente. Een mengeling van creativiteit, rust, reflectie. Nieuwe ideeën, nieuwe moed om goede voornemens opnieuw leven in te blazen. Het komen en gaan van de seizoenen, waarin zich telkens nieuwe kansen voordoen. En waarin vaak dezelfde thema’s langskomen, net in een ander licht.
De gebeurtenissen in de wereld raken me. De onrust is tastbaar aanwezig. Het voelt als een appèl dat op mij wordt gedaan – en op ieder ander – waarbij ik niet goed weet hoe ik er op kan antwoorden. Doe ik wel genoeg? Zou ik niet meer moeten doen? Of hele andere dingen? Wat dan? Het voelt soms zo klein, onbeholpen en machteloos. Hoe creëren we ‘een nieuw seizoen’ voor de mensheid?
In het Boeddhisme leren we over ‘in het moment zijn’. Dat Zijn gaat minder over het tijdsaspect (in het momènt zijn). Het gaat vooral over ‘Zijn’. Met volle aandacht aanwezig zijn, op zoveel mogelijk momenten. Merken wat zich in onszelf afspeelt en tegelijkertijd een open, wakker oog hebben voor onze omgeving. Méér zien dan onze eigen waarheid. Voorbij onze overtuigingen en ons voorstellingsvermogen kunnen waarnemen. Het vraagt aandacht en moed. In een instinctmatige reactie beschermen we ons tegen wat we moeilijk, pijnlijk of verwarrend vinden. We sluiten ons af, zoeken afleiding, misschien zoeken we een schuldige. We vechten tegen dat wat we onrechtvaardig vinden, of onverdraaglijk. We zoeken zo graag naar het geluk.
Toch ligt er een sleutel in die soms ongemakkelijke bewustzijnstoestand van aandachtig aanwezig zijn. Kan ik daar verblijven, dan voel ik diep in mijn hart wat ik te doen hebt. Dan weet ik waar mijn kracht ligt en hoe ik mij kan verbinden met de ander, het andere. Op kleine momenten, die zich aaneenschakelen tot een groter geheel. In kleine kring, die – hoe klein ook – beweging creëert.
Kunnen we de wereld veranderen? Ik denk van wel. Door bij te dragen aan datgene waarvan je in je hart voelt dat het er toe doet. Zonder jezelf te overschatten of te onderschatten. Telkens opnieuw in aandachtige, wakkere aanwezigheid, met respect en mededogen voor jezelf èn voor de ander. Met werkelijk luisteren, van hart tot hart. Misschien is dit wel het moeilijkste dat we te doen hebben, juist als we geraakt zijn, angstig, of boos. En toch komt er altijd weer dat moment waarop we het wel kunnen: doen en delen, dat wat wij met hart en ziel willen bijdragen.
We wensen je een seizoen, waarin je steeds meer ontdekt van jezelf en van de wereld waarin je leeft. Waarin je jezelf ten diepste mag laten zien, in verbinding met de ander, het andere.
We zijn allen mens, aan het begin van een nieuw seizoen.
Linda Doornweerd