Wie kent ze niet. De Boeddhabeeldjes in allerlei soorten en maten. Van een sereen mediterende Boeddha tot een lachende dikbuikige Boeddha. Misschien heb je er ooit zelf een gekregen of heb je zelf een beeldje gekocht dat je aansprak of waar je door geraakt was.
Ogenschijnlijk zijn het natuurlijk gewone stenen of plastic voorwerpen. Een simpele afbeelding. Toch zetten we ze op een 
prominente plek in ons huis bij andere voorwerpen die voor ons belangrijk zijn. We gebruiken ze als een talisman in de auto of geven ze een sfeervolle plaats in de tuin.
Wat maakt het boeddha beeldje toch zo bijzonder?
Ten diepste gaat het boeddha beeld over ons zelf. Het staat symbool voor het verlangen naar een diepere bron. De stilte in onszelf en een diepere mystieke of spirituele verbinding met ons zelf. Het staat voor het leven in het nu. Het gaat niet zozeer om religie of om de Boeddhistische overtuigingen, maar om een spirituele kant in ons die we diep van binnen wel voelen en ervaren maar ook bijna als iets onbereikbaars hebben weggezet.
Opgesloten in de hectiek van ons leven, de stress van ons westerse bestaan, menen we geen tijd te hebben om de verbinding met onszelf aan te gaan. We zitten in een vicieuze cirkel, een draaimolen waar we maar moeilijk uit kunnen komen. ‘We hebben geen tijd’ zeggen we tegen onszelf, maar ergens aan de horizon gloort de Boeddha. Aan de horizon gloort het verlangen om naar onszelf toe te gaan.
Het boeddha beeld is een symbool dat we koesteren als een houvast. Als een anker dat ons helpt om in barre tijden overeind te blijven en te vertrouwen op de spirituele kracht in onszelf. We kunnen er naar kijken en er moed uit putten. Ooit overwinnen we de angst om naar onszelf toe te gaan. Ooit hebben we tijd om onszelf te ontmoeten en misschien ook een beetje Boeddha te worden.